Thuiskomen.

Vorig weekend heb ik hier hoog bezoek gehad, de pater familias der Kerschotten is namelijk in Rennes geweest! We wilden het meeste uit drie korte dagen halen dus hadden we een druk programma samengesteld. Eerst heb ik m’n papsie een kleine rondleiding gegeven doorheen Rennes, wat nogal klungelig verliep aangezien ik de stad nog altijd niet vanbuiten ken, schaam op mij. Ik breng de meeste dagen door op de campus en ben meestal zo druk bezig met vanalles (ja oké, “vanalles” is hier synoniem voor dutjes doen, maar dat hadden jullie vast al wel door!) dat ik niet elke dag naar het centrum ga. Maar op die manier was het ook fijn, als twee volwaardige toeristjes met het stadsplan in de hand hebben we hier weer nieuwe mooie plekjes ontdekt.  

Het was een heerlijkheid om de auto te hebben (en een vader die het geen probleem vond om steeds voor chauffeur te spelen, gnagna) en dus konden we ’s zaterdags naar Saint-Malo rijden. Het was stralend weer dus de perfecte dag om één van de mooiste steden aan zee te bezoeken hier in Bretagne. En ja hoor, Saint-Malo was heel mooi, al ontsnapten we ternauwernood aan de vloed, bijna hadden we vastgezeten op een eilandje waar het graf van Chateaubriand ligt. Even paniek (mijn hele leven flitste al aan me voorbij), ZOTTE AVONTUREN dus, maar gelukkig een goede afloop.

’s Avonds zijn we doorgereden naar Cancale, waar toeristen en ander gespuis naartoe gaan om zeevruchten te eten. Mijn ouders waren ook hier tijdens hun huwelijksreis, en nu 30 jaar later had ik het genoegen om met m’n vader ook oesters te proeven. Wat overigens geen groot succes was, niet echt m’n ding! Toen we ’s avonds terugkeerden, was het al lang donker en stuurden de wegwijzers ons naar smalle, enge, niet-verlichte weggetjes doorheen de Bretoense weilanden, ik was niet bepaald op m’n gemak maar die papsie van mij, die kan soms zo onbevreesd zijn! Buiten alle (=mijn) verwachtingen zijn we zonder kleerscheuren terug thuis geraakt, dat verdiende wel een kusje van de juf.

Op zondag gingen we naar Dinan en stopten we eerst nog in Bécherel, een stadje dat bekend staat om haar boekenwinkels. Dinan vond ik echt heel charmant, romantisch en ook wat minder toeristisch dan Saint-Malo. M’n papsie en ik liepen er de hele tijd glunderend bij, omdat we het gewoon zo enorm leuk hadden met z’n tweetjes. Maandagmorgen zijn we uiteindelijk nog naar Parc du Thabor geraakt, wat ik meteen moest bombarderen tot mijn lievelingsplekje in Rennes, het was er deze week ideaal om vrije uurtjes door te brengen nu het zo’n mooi weer was.
Ik heb van ons vake ook nog het leukste cadeautjespakket OOIT gekregen, met al mijn lievelingsdingen die m'n ouders en broer hadden samengesteld. Funny fact: hij had ook nog pralines in Leonidas voor mij gekocht, maar besefte pas toen hij al een héél eind onderweg was dat hij die marsepeintjes was vergeten. Aangezien mijn vader de naam Kerschot waardig draagt (als in: lots of crazyness), is die gekke man helemaal terug naar huis gereden om ze te gaan halen, wat een enorme omweg was. Natuurlijk was ik overblij met die pralines tot op de moment dat we door Rennes kuierden en we plots… een winkel van Leonidas zagen. Maar goed dat mijn vader het leven wel door een roze bril kan zien en er mee kon lachen. Het feit dat er toen een spiertje onder zijn oog spastisch begon trekken, zal waarschijnlijk puur toeval geweest zijn, en duidde helemáál niet op de nabijheid van een zenuwinzinking.
Daarnaast ben ik blij dat ik alle plekjes van Bretagne leer kennen, vóór dit weekend had ik nog niet zo heel veel gezien van de omgeving buiten Rennes, maar tijdens onze autoritten verbaasde ik me telkens weer over de uitgestrekte landschappen en oude stenen huisjes, het is net alsof je in een ander tijd belandt wanneer je de stad verlaat. Ik hou heel erg van België, maar als ik op een dag per toeval een rijke Fransoos aan de haak zou slaan, wil ik hier best wel une maison de campagne voor m’n vakanties.

Jullie zullen aan mijn ultrapositieve toon wel merken dat ik dus een enorm fijn weekend heb gehad, vader en dochter Kerschot maken samen een geweldig team. Voor onze volgende reis ga ik sowieso t-shirts laten drukken, moet ik een teamnaam en -lied verzinnen en kan een teamgroet niet ontbreken. Dat wordt gegarandeerd een succes, net zoals dit weekend was, woehoe!