8 oktober 2011

De onverbiddelijke zoener

Hier in het heerlijke Frankrijk hou ik me nog met andere dingen bezig dan reisjes, feestjes, school en dutjes! Een van mijn favoriete hobby’s is namelijk “loeren”. Ik ben iemand die graag om zich heen kijkt, anderen in het oog houdt en zo af en toe wel eens een gesprekje durft af te luisteren. Je weet nooit welke interessante dingen je te zien of horen krijgt. Het is dan ook altijd fijn als je iemand op neuspeuteren betrapt (jep, voldoening alom op zo’n moment!). Aangezien ik besef dat ik helaas nu een viespeukje zou kunnen lijken, gaan we het er gewoon op houden dat ik graag observeer. 

Jullie hebben hiernaast vast al gelezen dat mijn nieuwste levensdoel was een echt Fransoosje te worden, dus hoe kan ik dat beter doen dan de Fransen zelf te observeren! Helaas kwam ik zo tot de ontdekking dat ik nog geen écht Frans spreek, boehoehoe. De Franse studenten gebruiken in hun dagelijkse taal constant, ja constant, ‘du coup’ aan het begin van hun zinnen en ‘quoi’ aan het einde ervan. Du coup, ik moet dringend mezelf forceren om die stopwoordjes in mijn taal te integreren, quoi! Die Fransen, het zijn toch rare meneertjes en mevrouwtjes.
Een ander interessant deel van het Frans-zijn zijn de kus-gewoonten hier. En geloof het of niet, ik dacht dat ze nogal afstandelijk waren, maar nee hoor, die Fransen willen gewoon té veel zoenen. De mensen die het dichtst bij me staan weten wel dat ik een hartstochtelijk ‘plakkerke’ ben, dat ik ervan hou om kusjes te krijgen en uit te delen, maar da’s dus enkel bij diegenen die ik echt graag heb. Ik bewaar m’n -ongetwijfeld heerlijke- zoentjes voor de mensen die speciaal voor me zijn. Nee, ik vind het na een volledige maand nog altijd niet normaal dat ik elke compleet onbekende in de kamer moet gaan kussen en ja, dat moet ik hier doen, zelfs wanneer er 36 mensen in de ruimte zijn. Hier levert het steevast lekker ongemakkelijke situaties op, waarbij Fransen hun kaak aanbieden voor de verplichte kusjes op de linker- en rechterwang en vele Erasmussers verschrikt achteruit deinzen en snel even zwaaien. De Fransen geraken dan volledig verward wanneer dat gebeurt, wat mij dan weer reden geeft om stiekem te zitten gniffelen (die arme stumperds). Wat er mis is met een simpele “Hallo!”, dat vraag ik me soms af.  Desalniettemin accepteer ik de Fransen zoals ze zijn en probeer ik mee te gaan in hun gewoontes (wat ik heel flink van mezelf vind). En wie weet ga ik het na dit semester verschrikkelijk vinden om niet meer non-stop te moeten kussen!
In de lessen heb ik ook nog opgemerkt dat cursuspapier hier anders is dan bij ons! (Ja hoor, deze observatie kan wel tellen als de meest nutteloze. Maar toch.) Frankrijk kan soms raar doen, ik ben namelijk grote fan van onze normale cursusblokken met lange ruitjes en dat is nu net weer iets dat hier gewoon NIET BESTAAT!! Daar werden jullie toch even van jullie sokken geblazen! Eergisteren sprak een meisje me zelfs aan om te vragen waar ik mijn cursuspapier vandaan haalde, omdat dat ze nog nooit zo’n papier met lange ruitjes had gezien. Ja hoor, ik besefte meteen dat zij mijn nieuwe hartsvriendin en soulmate gaat worden (want zeg nu zelf, het is toch megafantastisch dat ik niet de enige freak ben die zo’n dingen opmerkt). Nu alleen nog bedenken hoe ik ook haar daarvan kan overtuigen. 

Zo. Tot zover mijn megasuperfantastisch boeiende observaties.
Ik zend jullie vele kusjes!! (oh ironie)

PS: Ik zit hier al ietsje meer dan een hele maand, tijd om één van de grootste clichés naar boven te halen: de tijd vliegt voorbij wanneer je het leuk hebt! Mijn Antwerps leven lijkt zo ver weg maar ik vind het toch heel gek dat ik hier al zo lang zit.

3 opmerkingen:

  1. Vind ik weeer n leuk berichtje! Ooh, maar ik ben wel jaloers op die Fransen, want ik heb al meer dan n maand geen Laura-kusjes meer gehad! :( Xxx Lien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wel hoor, nu (alweer) twee weken geleden : een dochters kusje is oh zo zacht en lief, dat ik er speciaal voor naar Rennes gereden ben !!
    Je V.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo'n lieve berichtjes maken me het dan soms wel weer moeilijk hoor!! Niet te lief zijn hè, dan denk ik er niet teveel aan dat ik jullie mis..

    BeantwoordenVerwijderen