Luitjes! Ik betrap mezelf er nu al op dat ik deze blog aan het verwaarlozen ben, kort leven gaat dit ding hier hebben. Maar nee, nee, nee, ik moet mezelf wat meer discipline opleggen. Hier komt'ie!
Sinds m’n laatste bericht heb ik twee weken van ups en downs gehad. Vorige week dacht ik zelfs heel even dat ik nog terug naar huis zou moeten komen.. Er waren problemen met de vakken die ik hier moet volgen, waarbij het erop neer kwam dat ik ofwel allemaal Engelse vakken erbij zou moeten nemen ofwel Taal- en Letterkunde zou moeten doen. Aangezien we allemaal weten dat ik de grootste fan ben van de Germaanse Talen (het begint al bij dat woord ‘Germaans’, brrr, beangstigend toch!) en een al even grote liefde heb voor de abstracte leerstof die Taal- en letterkunde te bieden heeft, zag ik het even niet meer zitten. Ik wil gewoon iets studeren waar ik me voor kan motiveren. Sappig detail: toen ik dat slechte nieuws te horen kreeg van de knappe Amerikaan van het International Office, kon ik even niets anders doen dan wanhopig in tranen uit te barsten. (First public mental breakdown, check!) De arme man zou duidelijk zijn weggelopen als ik niet de enige uitgang in de kamer blokkeerde, haha. Oké, eerlijk is eerlijk, ik kan er nu mee lachen, maar was die dag wel een hoopje ellende. Terwijl het thuisfront aan het juichen was omdat ik misschien naar België zou komen (grapje, m’n ouders hebben Lessius gestalkt zodat het opgelost zou geraken) heb ik e-mails gestuurd en rondgebeld en gestampvoet en zeker 8 knock-outs uitgedeeld om duidelijk te maken dat ik gewoon Frans en Spaans wilde studeren. Omdat Rennes 2 toen zo’n schrik had dat ik nog meer mensen pijn zou doen, hebben ze beslist dat Dorien (het andere meisje van Lessius) en ik toch de geplande vakken mogen opnemen. (nota van de auteur: elementen uit de werkelijkheid en fantasiewereld kunnen wel eens zijn samengesmolten tijdens de loop der gebeurtenissen, hihi.)
Dan natuurlijk nog de ups! We hadden ons eigen tripje naar Vitré gepland, een mooi oud dorpje op 30 minuutjes van Rennes. We zijn van plan om tijdens de weekends meer van die mini-reisjes te maken om Bretagne wat te verkennen, daar zie ik al naar uit! Hoewel we tijdens de week naar school moeten gaan en ik al veel taken op heb gekregen (blehh), krijg ik in het weekend telkens weer dat vakantiegevoel. En ik vind het zo spijtig dat de mensen hier uit de streek stuk voor stuk van mening zijn dat er in Bretagne absoluut niks te zien is, want het is hier echt zo mooi! Ook maakten ze de Erasmussers bang dat het hier non-stop regent, maar dat valt ook nog best wel mee. En oh oh, ik mag jullie niet Het Grote Nieuws weerhouden, namelijk dat ik ondertussen de was kan doen! Het is best gemakkelijk, alleen lastig dat ik een uur van m’n week moet doorbrengen in het wassalon. Ik heb te veel schrik van de stoute meneren in de Grote Boze Wereld die m’n kleren zouden stelen dus ga ik er maar bijzitten, om mijn extreem kostbare tijd te verdoen, starend naar de wasmachine, nadenkend over de dingen des levens. Wat ook wel poëtisch kan zijn, nu ik er bij stilsta.
Daarnaast is er nog een grote up, namelijk dat ik de lessen al veel leuker vind dan vorige week! Ik zag er vorige week eigenlijk wel naar uit om naar de lessen te gaan, om Franse studenten te leren kennen en nog veel bij te leren.. Maar hoge verwachtingen zijn zelden goed dus werd ik wat teleurgesteld. In de lessen was ik steeds de enige Erasmusser, en ik vond dat mijn klasgenoten precies niet veel zin hadden om me te leren kennen. Deze week was het al anders, de studenten waren blij om me wat te helpen met de vragen die ik had (hoewel, de website van Rennes 2 is nog altijd een groot mysterie voor mij) en ik voel me niet meer de buitenstaander. Deze week heb ik nog wat lessen uitgeprobeerd, ik heb er gevonden waarbij ik zin had om in volle paniek het klaslokaal uit te rennen, en dan gelukkig ook weer andere die ik ga blijven doen. Tijdens die lessen heb ik trouwens nog complimenten gekregen waar m’n neus van begon te krullen. Ik wilde weten of m’n niveau van Frans schrijven wel genoeg was om de lessen Vertaling Spaans-Frans te volgen, waarop de prof antwoordde dat ik me helemáál geen zorgen moest maken en dat mijn enige fouten ook fouten waren die bij de Franse studenten terugkomen. Bij mijn Spaanse les vroeg de prof dan weer of ik Portugees was, omdat ik zo’n goed Spaans accent had! Die laatste opmerking staat nu in drukletters genoteerd in mijn mentaal complimentenboekje, daar ga ik sowieso nog weken op teren, haha.
En ik heb ook nog heel leuk nieuws: mijn vader komt me bezoeken dit weekend. Nu is het hopen dat het mooi weer gaat zijn want dan is alles nog leuker hier. En ik hoop ook dat we met z’n tweetjes Saint-Malo kunnen bezoeken, een havenstadje waar iedereen hier vol van is. Dat het weekend er maar snel zal zijn, nom nom nom. Leuke bijkomstigheid is dat ik nu een reünie kan organiseren met 1.mijn geliefde collectie schoenen en 2.liters Spa-water, hurray! Hoewel ik het waterfiasco stilletjes aan begin te vergeten, de reden: ik heb wijn gevonden die 0,84 euro per fles kost.. Zeg nu zelf, wie is er dan nog zo gek om water te kopen.
Zo besluit ik telkens weer tijdens mijn dagelijks mediteermomentje dat ik zoveel redenen heb om de mindere momentjes te vergeten en hier heel gelukkig te zijn met m'n Rennesiaans leventje. Vreugdedansje!
En ja hoor, dit is de gepaste moment om Junglebook te quoten:
Keitof, die minireisjes, goed idee! Haha, Laura, proficiat met uw nieuwe wastalenten! Ben blij dat uw Franse klasgenoten al wa normaler doen, anders zouden het grote dommeriken zijn daze geen moeite zouden doen om de allertofste Laura te leren kennen ;) Heel leuk van die complimenten ook, goe bezig, honnepon! Heel veel plezier van't weekend en geniet van de reünie e! Girls will be girls :p Xxx
BeantwoordenVerwijderen